Westtoer - Stel je eigen tocht door de Westhoek samen

BUTTES NEW BRITISH CEMETERY & N.Z. MEMORIAL, AND POLYGON WOOD CEMETERY
Iedereen die de oude Ypres Salient bezoekt, moet Polygon Wood bezoeken. Het bos, een belangrijk herkenningspunt tijdens de Eerste Wereldoorlog, werd in september 1917 door de Australiërs ingenomen en vastgehouden al eiste dit een vreselijke tol. Tegenwoordig bevinden zich hier tussen de hergroeide bomen twee karakteristieke begraafplaatsen, een gedenkteken voor de vermisten en een divisiemonument. Polygon Wood Cemetery is klein en intiem, aangelegd tijdens de oorlog, terwijl Buttes New British Cemetery groot en dramatisch is, ontstaan na de wapenstilstand van 1918, toen het verwoeste bos en de omgeving zorgvuldig werden doorzocht naar doden. Er zijn maar weinig graven op Buttes New British Cemetery met naam, maar veel dragen het kenmerkende 'rijzende zon'-embleem van de Australische strijdkrachten. Vergeet niet een bezoek te brengen aan het ‘New Zealand Memorial to the Missing’ aan de andere kant van de begraafplaats.

ESSEX FARM CEMETERY
Essex Farm is één van de meest bezochte CWGC-begraafplaatsen ter wereld. Het was hier vlakbij dat de Canadese legerarts John McCrae 'In Flanders Fields' schreef, een gedicht dat synoniem is geworden met herdenking. Deze begraafplaats werd aangelegd door een medische eenheid die hier in 1915 werd opgericht. Gedurende de volgende twee jaar maakten de medische voorzieningen in de buurt van Essex Farm deel uit van verschillende belangrijke evacuatieroutes voor de gewonden. Een ‘Advanced Dressing Station’ bevond zich in de bunkers naast de begraafplaats en in verschillende houten hutten. Duizenden gewonde soldaten werden hier verzorgd en degenen die aan hun verwondingen stierven, werden begraven op wat nu Essex Farm Cemetery is. Bij de wapenstilstand van 1918 waren er meer dan 1.200 graven.

TYNE COT CEMETERY AND MEMORIAL
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog was het gebied rond Tyne Cot een woestenij van granaatgaten zover het oog reikte. Van het nabijgelegen dorp Zonnebeke bleef bijna niets meer over, terwijl het dorp Passendale volledig was weggevaagd. In dit kleine hoekje van de Ieperboog waren tienduizenden soldaten gesneuveld. Tyne Cot lag centraal op de plaats waar de hevigste gevechten hadden plaatsgevonden. Een ideale plek om een grote begraafplaats te maken. Tegen het einde van 1921 hadden er 11.871 mannen een eeuwige rustplaats, waardoor Tyne Cot de grootste CWGC-begraafplaats ter wereld werd. Het indelingsplan voor de graven werd in 1919 gemaakt door John Truelove. Zelf diende hij in Frankrijk bij het London Regiment totdat hij in 1915 gewond raakte. Nadat de Commissie in 1921 de verantwoordelijkheid voor Tyne Cot had overgenomen, begonnen de plannen voor de transformatie van de begraafplaats door Truelove en Sir Herbert Baker, één van de belangrijkste architecten van de Commissie.

YPRES (MENIN GATE) MEMORIAL TO THE MISSING
Het Ypres Memorial to the Missing, beter bekend als de Menenpoort is het meest herkenbare herdenkingsmonument in de Westhoek, en één van de grootste monumenten voor vermisten ter wereld. Al bijna 100 jaar staat ze statig op de plaats waar duizenden militairen van het Gemenebest de stad uitmarcheerden naar de slagvelden van Vlaanderen.

BEDFORD HOUSE CEMETERY
Deze begraafplaats wordt algemeen beschouwd als één van de mooiste in de oude Ieperboog. De graven hier zijn verdeeld in vijf verschillende gebieden, elk met een unieke indeling. Deze bijzondere begraafplaats bevindt zich op het terrein van een kasteel dat tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Britten werd gebruikt als hoofdkwartier en als medische hulppost. Na verloop van tijd werd het kasteel verwoest door beschietingen terwijl het aantal graven steeds groter werd. Na de wapenstilstand van 1918 werden nog veel meer mensen hier begraven, waardoor dit één van de grootste CWGC-sites in de omgeving van Ieper is.

BUTTES NEW BRITISH CEMETERY & N.Z. MEMORIAL, AND POLYGON WOOD CEMETERY
Iedereen die de oude Ypres Salient bezoekt, moet Polygon Wood bezoeken. Het bos, een belangrijk herkenningspunt tijdens de Eerste Wereldoorlog, werd in september 1917 door de Australiërs ingenomen en vastgehouden al eiste dit een vreselijke tol. Tegenwoordig bevinden zich hier tussen de hergroeide bomen twee karakteristieke begraafplaatsen, een gedenkteken voor de vermisten en een divisiemonument. Polygon Wood Cemetery is klein en intiem, aangelegd tijdens de oorlog, terwijl Buttes New British Cemetery groot en dramatisch is, ontstaan na de wapenstilstand van 1918, toen het verwoeste bos en de omgeving zorgvuldig werden doorzocht naar doden. Er zijn maar weinig graven op Buttes New British Cemetery met naam, maar veel dragen het kenmerkende 'rijzende zon'-embleem van de Australische strijdkrachten. Vergeet niet een bezoek te brengen aan het ‘New Zealand Memorial to the Missing’ aan de andere kant van de begraafplaats.

HOOGE CRATER CEMETERY
Wanneer je aankomt, is de ware schaal van deze begraafplaats, gelegen naast de beruchte Meenseweg, aan het zicht onttrokken. De onthulling is misschien wel één van de grootste en meest hartverscheurende uitzichten op een CWGC-begraafplaats. De gevechten hier waren bijna onafgebroken gedurende de Eerste Wereldoorlog en tegen het einde was dit een landschap een aanéénrijging van granaatkraters en wat overbleef van boomstronken. Zo'n 70 ruwe houten kruisen markeerden een kleine oorlogsbegraafplaats. Duizenden militairen die van de omliggende slagvelden werden geborgen, werden hier in de jaren na de wapenstilstand van 1918 begraven.

TYNE COT CEMETERY AND MEMORIAL
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog was het gebied rond Tyne Cot een woestenij van granaatgaten zover het oog reikte. Van het nabijgelegen dorp Zonnebeke bleef bijna niets meer over, terwijl het dorp Passendale volledig was weggevaagd. In dit kleine hoekje van de Ieperboog waren tienduizenden soldaten gesneuveld. Tyne Cot lag centraal op de plaats waar de hevigste gevechten hadden plaatsgevonden. Een ideale plek om een grote begraafplaats te maken. Tegen het einde van 1921 hadden er 11.871 mannen een eeuwige rustplaats, waardoor Tyne Cot de grootste CWGC-begraafplaats ter wereld werd. Het indelingsplan voor de graven werd in 1919 gemaakt door John Truelove. Zelf diende hij in Frankrijk bij het London Regiment totdat hij in 1915 gewond raakte. Nadat de Commissie in 1921 de verantwoordelijkheid voor Tyne Cot had overgenomen, begonnen de plannen voor de transformatie van de begraafplaats door Truelove en Sir Herbert Baker, één van de belangrijkste architecten van de Commissie.

BUTTES NEW BRITISH CEMETERY & N.Z. MEMORIAL, AND POLYGON WOOD CEMETERY
Iedereen die de oude Ypres Salient bezoekt, moet Polygon Wood bezoeken. Het bos, een belangrijk herkenningspunt tijdens de Eerste Wereldoorlog, werd in september 1917 door de Australiërs ingenomen en vastgehouden al eiste dit een vreselijke tol. Tegenwoordig bevinden zich hier tussen de hergroeide bomen twee karakteristieke begraafplaatsen, een gedenkteken voor de vermisten en een divisiemonument. Polygon Wood Cemetery is klein en intiem, aangelegd tijdens de oorlog, terwijl Buttes New British Cemetery groot en dramatisch is, ontstaan na de wapenstilstand van 1918, toen het verwoeste bos en de omgeving zorgvuldig werden doorzocht naar doden. Er zijn maar weinig graven op Buttes New British Cemetery met naam, maar veel dragen het kenmerkende 'rijzende zon'-embleem van de Australische strijdkrachten. Vergeet niet een bezoek te brengen aan het ‘New Zealand Memorial to the Missing’ aan de andere kant van de begraafplaats.

PASSCHENDAELE NEW BRITISH CEMETERY
Op dit slagveld dolen veel geesten. Degenen die hier stierven, gingen vaak voor altijd verloren in de modder. Na de oorlog doorzocht men dit gebied zorgvuldig en legde men deze begraafplaats aan. Je zult hier veel Canadezen vinden, hun grafstenen herkenbaar aan het embleem met het esdoornblad. De begraafplaats zelf is ontworpen door Charles Holden en Wilfred Von Berg. Het imposante entreegebouw doet denken aan de Duitse bunkers waar in dit landschap wanhopig om werd gevochten. Binnen de begraafplaats zijn er drie zorgvuldig getrapte niveaus die de begraafplaats integreren in het zacht glooiende landschap.

PERTH CEMETERY (CHINA WALL)
De begraafplaats, die gedurende het grootste deel van de oorlog dicht bij het front lag, werd in feite door het Franse leger in 1914 aangelegd. Tot eind oktober 1917 bleven Britse en Gemenebesttroepen hier kameraden begraven in wat nu Plot 1 is, aan de achterkant van de begraafplaats. Het verhaal van deze plek is echter groter dan de graven gemaakt tijdens de oorlog: na de oorlog werden hier van niet minder dan 30 begraafplaatsen in de omgeving mannen herbegraven, elk met hun eigen verhaal.

TYNE COT CEMETERY AND MEMORIAL
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog was het gebied rond Tyne Cot een woestenij van granaatgaten zover het oog reikte. Van het nabijgelegen dorp Zonnebeke bleef bijna niets meer over, terwijl het dorp Passendale volledig was weggevaagd. In dit kleine hoekje van de Ieperboog waren tienduizenden soldaten gesneuveld. Tyne Cot lag centraal op de plaats waar de hevigste gevechten hadden plaatsgevonden. Een ideale plek om een grote begraafplaats te maken. Tegen het einde van 1921 hadden er 11.871 mannen een eeuwige rustplaats, waardoor Tyne Cot de grootste CWGC-begraafplaats ter wereld werd. Het indelingsplan voor de graven werd in 1919 gemaakt door John Truelove. Zelf diende hij in Frankrijk bij het London Regiment totdat hij in 1915 gewond raakte. Nadat de Commissie in 1921 de verantwoordelijkheid voor Tyne Cot had overgenomen, begonnen de plannen voor de transformatie van de begraafplaats door Truelove en Sir Herbert Baker, één van de belangrijkste architecten van de Commissie.

ARTILLERY WOOD CEMETERY
Namen zijn zo belangrijk om ons het landschap van de Eerste Wereldoorlog te helpen begrijpen. Wat er toen was, is er nu vaak niet meer, maar de oude plekken leven voort in veel van de namen die de soldaten zelf aan de begraafplaatsen hebben gegeven. Een bos dat ooit in de velden achter de huidige begraafplaats lag, verborg de kanonnen van de Royal Artillery aan het zicht en kreeg zo de naam 'Artillery Wood'. Hoewel het bos verdwenen is, blijft de naam behouden dankzij de begraafplaats, als herinnering aan wat hier meer dan 100 jaar geleden was. De grond waar de begraafplaats ligt, werd veroverd in 1917 en men begon meteen met begraven. 141 mannen werden hier te rusten gelegd in de maanden die volgden in wat nu Plot 1 is. Na de wapenstilstand van 1918 werden de door granaatinslagen verwoeste slagvelden in de buurt doorzocht en werden hier meer dan 1.100 extra graven gemaakt.

BEDFORD HOUSE CEMETERY
Deze begraafplaats wordt algemeen beschouwd als één van de mooiste in de oude Ieperboog. De graven hier zijn verdeeld in vijf verschillende gebieden, elk met een unieke indeling. Deze bijzondere begraafplaats bevindt zich op het terrein van een kasteel dat tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Britten werd gebruikt als hoofdkwartier en als medische hulppost. Na verloop van tijd werd het kasteel verwoest door beschietingen terwijl het aantal graven steeds groter werd. Na de wapenstilstand van 1918 werden nog veel meer mensen hier begraven, waardoor dit één van de grootste CWGC-sites in de omgeving van Ieper is.

BUTTES NEW BRITISH CEMETERY & N.Z. MEMORIAL, AND POLYGON WOOD CEMETERY
Iedereen die de oude Ypres Salient bezoekt, moet Polygon Wood bezoeken. Het bos, een belangrijk herkenningspunt tijdens de Eerste Wereldoorlog, werd in september 1917 door de Australiërs ingenomen en vastgehouden al eiste dit een vreselijke tol. Tegenwoordig bevinden zich hier tussen de hergroeide bomen twee karakteristieke begraafplaatsen, een gedenkteken voor de vermisten en een divisiemonument. Polygon Wood Cemetery is klein en intiem, aangelegd tijdens de oorlog, terwijl Buttes New British Cemetery groot en dramatisch is, ontstaan na de wapenstilstand van 1918, toen het verwoeste bos en de omgeving zorgvuldig werden doorzocht naar doden. Er zijn maar weinig graven op Buttes New British Cemetery met naam, maar veel dragen het kenmerkende 'rijzende zon'-embleem van de Australische strijdkrachten. Vergeet niet een bezoek te brengen aan het ‘New Zealand Memorial to the Missing’ aan de andere kant van de begraafplaats.

CEMENT HOUSE CEMETERY
Om zich te beschermen tegen de regen van staal die dag en nacht neerstormde in de Ieperboog, bouwden beide partijen honderden betonnen bunkers rond Ieper. Eén daarvan, gebouwd in een verlaten boerderij net ten oosten van deze begraafplaats, werd bekend als Cement House. Hij is er nog steeds vandaag. In augustus 1917 werd hier een begraafplaats aangelegd in de woestenij van overlappende granaatgaten en vernielde gebouwen, en zo'n 200 mannen werden door hun kameraden begraven in wat nu Plot 1 is. Na de wapenstilstand van 1918 werden hier duizenden extra graven gemaakt , de meeste voor mannen die stierven in de herfst van 1917.

DUHALLOW A.D.S. CEMETERY
Duhallow A.D.S Cemetery is één van de vele begraafplaatsen aangelegd door medische eenheden in de Ieperboog. Deze kwam tot stand op de eerste dag van het Derde Ieperoffensief in juli 1917 door de 39th Division. Terwijl de gevechten voortduurden, werden hier duizenden mannen behandeld en degenen die aan hun verwondingen bezweken, werden ter aarde besteld. Na de wapenstilstand van 1918 werden percelen 7, 8 en 9 aangelegd en herbegroef men hier soldaten van geïsoleerde graven en van verschillende kleine begraafplaatsen. De begraafplaats is ontworpen door Sir Reginald Blomfield en Noel Rew.

ESSEX FARM CEMETERY
Essex Farm is één van de meest bezochte CWGC-begraafplaatsen ter wereld. Het was hier vlakbij dat de Canadese legerarts John McCrae 'In Flanders Fields' schreef, een gedicht dat synoniem is geworden met herdenking. Deze begraafplaats werd aangelegd door een medische eenheid die hier in 1915 werd opgericht. Gedurende de volgende twee jaar maakten de medische voorzieningen in de buurt van Essex Farm deel uit van verschillende belangrijke evacuatieroutes voor de gewonden. Een ‘Advanced Dressing Station’ bevond zich in de bunkers naast de begraafplaats en in verschillende houten hutten. Duizenden gewonde soldaten werden hier verzorgd en degenen die aan hun verwondingen stierven, werden begraven op wat nu Essex Farm Cemetery is. Bij de wapenstilstand van 1918 waren er meer dan 1.200 graven.

HOOGE CRATER CEMETERY
Wanneer je aankomt, is de ware schaal van deze begraafplaats, gelegen naast de beruchte Meenseweg, aan het zicht onttrokken. De onthulling is misschien wel één van de grootste en meest hartverscheurende uitzichten op een CWGC-begraafplaats. De gevechten hier waren bijna onafgebroken gedurende de Eerste Wereldoorlog en tegen het einde was dit een landschap een aanéénrijging van granaatkraters en wat overbleef van boomstronken. Zo'n 70 ruwe houten kruisen markeerden een kleine oorlogsbegraafplaats. Duizenden militairen die van de omliggende slagvelden werden geborgen, werden hier in de jaren na de wapenstilstand van 1918 begraven.

LIJSSENTHOEK MILITARY CEMETERY
Dit is één van de grootste CWGC-begraafplaatsen ter wereld en is een speciaal bezoek waard voor iedereen in de omgeving. Gedurende de Eerste Wereldoorlog waren hier medische faciliteiten om zieken en gewonden te verzorgen. Een enorm kampement van tenten en hutten, bemand door duizenden militairen en vrouwen, bedekte de omliggende velden. Gewonde soldaten arriveerden bijna continu dag en nacht per brancard, vrachtwagen, ‘lightrail’ en te voet, en naarmate de ziekenhuizen groter werden, groeide de begraafplaats in omvang. Medische voorzieningen bleven hier tot 1920 en boden zorg aan het personeel dat achterbleef om de slagvelden te ontruimen en naar doden te zoeken.

MAPLE COPSE CEMETERY
Stel je een desolaat maanlandschap voor van versplinterde bomen en elkaar overlappende granaatinslagen. Dit was tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog het landschap hier, zover het oog reikte. De gevechten woedden heen en weer over deze grond, en hoewel de tijd de littekens heeft geheeld, is deze begraafplaats een getuige van de verschrikkelijke verwoesting die hier in het landschap is aangericht. In 1915 en 1916 ondersteunde een medische eenheid de troepen die vochten voor de nabijgelegen hoge grond van Mount Sorrel. Zij begroeven hier ongeveer 300 mannen. Elk graf werd zorgvuldig gemarkeerd en geregistreerd. In de jaren die volgden, regende het echter artillerie en na de wapenstilstand van 1918 kon men slechts een handvol graven vinden, en nog minder individuen ïdentificeren.

MESSINES RIDGE BRITISH CEMETERY AND N.Z. MEMORIAL
Gelegen op de ‘Messines Ridge’, heb je vanaf hier een prachtig uitzicht over het landschap. Men begon met deze begraafplaats na de wapenstilstand, toen stoffelijke overschotten van over de slagvelden rond Mesen hierheen werden gebracht. Bij de ingang staat het ‘New Zealand Memorial to the Missing’. Het werd onthuld in 1924 en werd gebouwd waar ooit een windmolen stond. Het is één van de zeven CWGC-monumenten aan het westelijk front met namen van vermiste Nieuw-Zeelandse soldaten. De begraafplaats met zijn ongewone schuilgebouw en opvallende monument is ontworpen door Charles Holden.

NEW IRISH FARM CEMETERY
Ooit waren er tientallen kleine begraafplaatsen in dit gebied. Zoals de naam al aangeeft, was dit de tweede van twee "Irish Farm" begraafplaatsen. De graven in de oorspronkelijke Irish Farm werden na de wapenstilstand van 1918 verplaatst, waardoor alleen de "nieuwe" begraafplaats overbleef. Groot en intimiderend, met tientallen geordende percelen met graven, kan het moeilijk zijn om te weten waar je hier moet beginnen. De architect, Sir Reginald Blomfield, heeft een route gegeven om te volgen. Ga door zijn imposante entreegebouw en je ziet een stenen pad dat naar een verhoogd platform leidt. Hier vind je 73 ongeordende grafstenen die de graven markeren die hier aan het einde van de oorlog waren. Als je op het platform naast de ‘Stone of Remembrance’ staat, kijk je uit over een zee van grafstenen die je aan alle kanten omringt, precies zoals Blomfield en zijn assistent-architect, Arthur Hutton, voor ogen hadden.

PASSCHENDAELE NEW BRITISH CEMETERY
Op dit slagveld dolen veel geesten. Degenen die hier stierven, gingen vaak voor altijd verloren in de modder. Na de oorlog doorzocht men dit gebied zorgvuldig en legde men deze begraafplaats aan. Je zult hier veel Canadezen vinden, hun grafstenen herkenbaar aan het embleem met het esdoornblad. De begraafplaats zelf is ontworpen door Charles Holden en Wilfred Von Berg. Het imposante entreegebouw doet denken aan de Duitse bunkers waar in dit landschap wanhopig om werd gevochten. Binnen de begraafplaats zijn er drie zorgvuldig getrapte niveaus die de begraafplaats integreren in het zacht glooiende landschap.

PERTH CEMETERY (CHINA WALL)
De begraafplaats, die gedurende het grootste deel van de oorlog dicht bij het front lag, werd in feite door het Franse leger in 1914 aangelegd. Tot eind oktober 1917 bleven Britse en Gemenebesttroepen hier kameraden begraven in wat nu Plot 1 is, aan de achterkant van de begraafplaats. Het verhaal van deze plek is echter groter dan de graven gemaakt tijdens de oorlog: na de oorlog werden hier van niet minder dan 30 begraafplaatsen in de omgeving mannen herbegraven, elk met hun eigen verhaal.

POELCAPPELLE BRITISH CEMETERY
Nergens werden de slagvelden meer omgewoeld en omgeploegd door granaatvuur dan hier bij Poelkappelle. Toen de strijdkrachten van het Gemenebest dit gebied bereikten tijdens het Derde Ieperoffensief in 1917, zorgden de regen en beschietingen voor een bijna ondoordringbaar moeras. Degenen die stierven, verzonken in de modder en pas na het einde van de oorlog was het mogelijk om dit gebied methodisch te doorzoeken. Duizenden overblijfselen werden hier ontdekt en herbegraven, maar vanwege de aard van de gevechten en het verstrijken van de tijd konden er maar weinig worden geïdentificeerd. U zult hier daarom schokkend weinig namen vinden, ondanks dat dit één van de grootste begraafplaatsen van het Gemenebest is in de omgeving.

POPERINGHE NEW MILITARY CEMETERY
Poperinghe (nu Poperinge) stond voor de oorlog bekend om zijn hopproductie en -brouwerij. Vanaf de herfst van 1914 werd het een belangrijk knooppunt voor bevoorrading en troepen voor de slagvelden van de Ieperboog. Directe spoor- en wegverbindingen tussen Poperinge en Ieper, tien kilometer naar het oosten, zorgden ervoor dat militaire infrastructuur het gebied domineerde: opslagplaatsen voor munitie en uitrusting; medische posten; kampen voor duizenden soldaten op weg van en naar de frontlinie. Poperinge werd af en toe gebombardeerd, maar bleef relatief ongedeerd gedurende een groot deel van de oorlog en bood veel rust- en recreatiefaciliteiten voor geallieerde troepen. Talbot House is daarvan de bekendste. Tijdens de Eerste Slag om Ieper in de herfst van 1914 werd wat nu bekend staat als de Oude Militaire Begraafplaats (Old Military Cemetery) in Poperinghe aangelegd en gebruikt tot de Nieuwe Militaire Begraafplaats (New Military Cemetery ) werd aangelegd in juni 1915. De begraafplaats werd ontworpen door Sir Reginald Blomfield en Noel Rew. De ‘Stone of Remembrance’ bevindt zich op een platform boven het niveau van de grafstenen, terwijl het ‘Cross of Sacrifice’ zorgvuldig is geïntegreerd in het ontwerp van de ingang, samen met de schuilgebouwen van de begraafplaats.

PROWSE POINT MILITARY CEMETERY
Deze begraafplaats voelt nauw verbonden met het omringende landschap. Ze ligt op de top van een zacht glooiende heuvel en de rijen oorlogsgraven vallen van je weg als je binnenkomt. William Cowlishaw maakte het ontwerp en plaatste het ‘Cross of Sacrifice’ op het hoogste punt van de begraafplaats naast een poel. Een zorgvuldig geplante haag verzacht de grens tussen de begraafplaats en het landschap, en van hieruit heb je uitzicht over de donkere bomen van het nabijgelegen Ploegsteertbos, een bos dat hier tijdens de oorlog al was.

RAILWAY DUGOUTS BURIAL GROUND (TRANSPORT FARM)
De hint zit in de naam - er was hier een spoorlijn tijdens de oorlog, en wanneer je ter plaatse bent, zul je zien dat er nog steeds treinen langs de dijk achter de begraafplaats rijden. In het voorjaar van 1915 werd een medische hulppost ingericht in de gebouwen die nu achter het ‘Cross of Sacrifice’ staan, bekend als Transport Farm. De eerste begravingen vonden hier plaats in april 1915 en er volgden er nog veel meer nadat er dug-outs waren gemaakt in de spoordijk om de medische voorzieningen uit te breiden. Gedurende 1916 en 1917 bracht men gewonde soldaten per spoor terug van de frontlinie en verzorgde men ze hier. Sommigen overleefden het niet en werden hier begraven. De begraafplaats groeide in de loop der jaren uit zonder een bepaald plan. Tegenwoordig vind je hier veel ongeordende rijen en geïsoleerde originele graven. Het gebied lag binnen het bereik van Duitse artillerie en kreeg te maken met veel beschietingen. Zo gingen een massa graven verloren. Dit droeg ook bij aan de chaos op deze plek. Na de oorlog hebben Sir Edwin Lutyens en John Truelove deze begraafplaats getransformeerd, waarbij de wanorde van de oorlogstijd behouden is gebleven, maar tegelijk is gladgestreken tot een spectaculaire en passende herdenkingsplaats.

RAMPARTS CEMETERY, LILLE GATE
Dit is een opmerkelijke kleine begraafplaats op de 17e-eeuwse, door Vauban ontworpen, verdedigingsmuur van Ieper. Als je hier tijdens de Eerste Wereldoorlog stond, zou je hebben uitgekeken over de door granaten verscheurde slagvelden van de Ieperboog. Je zou ook getuige zijn geweest van colonnes soldaten die door de Rijselpoort marcheerden om te gaan vechten. Dit was gedurende de hele oorlog een belangrijke toegangspoort tot de slagvelden en de eerste graven werden hier in 1914 door het Franse leger gemaakt. De Britten richtten vervolgens begin 1915 een ambulancepost en hulppost in in de dug-outs onder de muren. De gewonden kwamen van het slagveld hier naartoe en degenen die aan hun verwondingen bezweken, werden door hun kameraden begraven.

SANCTUARY WOOD CEMETERY
Tijdens de eerste veldslagen bij Ieper in 1914 bood een bos hier beschutting voor Britse troepen tegen Duitse observatie en artillerievuur. Het werd al snel bekend als 'Sanctuary Wood' en in de zomer van 1915 werden verschillende begraafplaatsen aangelegd tussen de bomen. Het bos en de begraafplaatsen werden een jaar later verwoest door granaatvuur tijdens de wanhopige gevechten om de nabijgelegen hoge grond van Mount Sorrel. Na de wapenstilstand van 1918 werden sporen gevonden van één van de oorlogsbegraafplaatsen. Hoewel uit gegevens bleek dat bijna 140 personen op deze locatie waren begraven, konden er slechts 49 graven worden gevonden. Bijna 10 jaar na het einde van de oorlog begonnen hier extra begravingen en van 1927 tot 1932 werden bijna 2.000 militairen hierheen gebracht om ter aarde te worden besteld. De originele oorlogsgraven vormen een perceel rond het ‘Cross of Sacrifice’, terwijl de naoorlogse graven werden gelegd in een waaiervormig ontwerp gemaakt door architecten Sir Edwin Lutyens en Noel Rew. Deze opmerkelijke lay-out is bijzonder aangrijpend omdat de gebogen rijen grafstenen op licht stijgende grond liggen, wat het effect geeft van een amfitheater van herdenking.

TYNE COT CEMETERY AND MEMORIAL
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog was het gebied rond Tyne Cot een woestenij van granaatgaten zover het oog reikte. Van het nabijgelegen dorp Zonnebeke bleef bijna niets meer over, terwijl het dorp Passendale volledig was weggevaagd. In dit kleine hoekje van de Ieperboog waren tienduizenden soldaten gesneuveld. Tyne Cot lag centraal op de plaats waar de hevigste gevechten hadden plaatsgevonden. Een ideale plek om een grote begraafplaats te maken. Tegen het einde van 1921 hadden er 11.871 mannen een eeuwige rustplaats, waardoor Tyne Cot de grootste CWGC-begraafplaats ter wereld werd. Het indelingsplan voor de graven werd in 1919 gemaakt door John Truelove. Zelf diende hij in Frankrijk bij het London Regiment totdat hij in 1915 gewond raakte. Nadat de Commissie in 1921 de verantwoordelijkheid voor Tyne Cot had overgenomen, begonnen de plannen voor de transformatie van de begraafplaats door Truelove en Sir Herbert Baker, één van de belangrijkste architecten van de Commissie.

YPRES (MENIN GATE) MEMORIAL TO THE MISSING
Het Ypres Memorial to the Missing, beter bekend als de Menenpoort is het meest herkenbare herdenkingsmonument in de Westhoek, en één van de grootste monumenten voor vermisten ter wereld. Al bijna 100 jaar staat ze statig op de plaats waar duizenden militairen van het Gemenebest de stad uitmarcheerden naar de slagvelden van Vlaanderen.

YPRES RESERVOIR CEMETERY
Terwijl de gevechten woedden op de slagvelden rond Ieper, bruiste de stad van bedrijvigheid. Ziekenhuizen, hoofdkwartieren, bevoorradingsdepots, kazernes en een groot aantal andere vitale ondersteunende eenheden hadden een thuishaven tussen de kapotgeschoten straten. Die mensen zijn lang verdwenen, maar sommige van hun strijdmakkers rusten hier in het hart van de stad. Deze begraafplaats werd in oktober 1915 door het Britse leger aangelegd in een stuk open land achter de stadsgevangenis en werd gebruikt door de vele medische en gevechtseenheden die kwamen en gingen tijdens de oorlog. Het groeide in een semi-gestructureerd patroon gedurende de jaren van conflict, en je kunt door de rijen grafstenen dwalen en het verloop van de gevechten volgen op basis van de sterfdatum van degenen die hier rusten.

YPRES TOWN CEMETERY AND EXTENSION
Het Britse leger kwam in de herfst van 1914 aan in Ieper, en hun eerste begrafenissen vonden toen plaats op de burgerbegraafplaats hier. Wetende dat er meer ruimte nodig zou zijn, werd er een uitbreiding gemaakt, en de militaire begrafenissen vonden vaak plaats op zowel de burgerbegraafplaats als de militaire uitbreiding tot het late voorjaar van 1915 en vervolgens opnieuw in 1918. Nadien werden er nog 350 graven gemaakt in de uitbreiding na de wapenstilstand. Je zult deze grote site moeten verkennen als je alle graven hier wilt vinden - zoek naar de kenmerkende witte CWGC-grafstenen tussen de familiegraven. Het voelt als een geheime tuin van herinnering.